Wat is PSD2?

PSD2 (Payment Services Directive 2) is de bindende richtlijn van de Europese Unie die consumenten in staat stelt om derde partijen, naast de banken, diensten te laten leveren waarbij toegang tot hun financiële en bankgegevens noodzakelijk is.

Het geld wordt nog steeds op één plek bewaard, namelijk de bankrekening, maar zodra een derde partij toestemming krijgt, hebben zij toegang tot de bankgegevens. Het toegang verschaffen tot de bankgegevens noemen we “Access to the Account” (XS2A). De consument kan verschillende providers gebruiken. Deze providers worden Account Information Service Providers (AISP) genoemd. De AISP heeft (na goedkeuring van de consument) toegang tot bankgegevens van de consument en kan bestedingsstrategieën weergeven en bankgegevens van meerdere banken verzamelen, in het geval dat de consument er meer dan één heeft.

Dankzij PSD2 wordt het straks voor een consument ook mogelijk om een provider betalingen te laten initiëren. Zo’n provider wordt een Payment Initiation Service Provider (PISP) genoemd. Voor zowel de AISP als de PISP is een vergunning van De Nederlandsche Bank (DNB) noodzakelijk voordat diensten kunnen worden aangeboden.

Wat merk ik als online retailer van PSD2?

Het is belangrijk te weten welke aspecten van PSD2 voor u als online retailer relevant zijn. PSD2 is al sinds februari dit jaar van toepassing maar vanaf 14 september gaat de richtlijn impact hebben op de bestaande afhandeling van online transacties. PSD2 is meeromvattend, maar ik beschrijf hier de implicaties die betrekking hebben op het transactieverkeer van online retailers.

Strong Customer Authentication (SCA): veiliger betalen

Om ervoor te zorgen dat consumenten zich veiliger voelen, worden ze door PSD2 om twee verschillende verificatiefactoren gevraagd om te bewijzen dat ze zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Dit noemen we “Strong Customer Authentication” (SCA). Tijdens het afrekenproces kan worden gekozen uit drie factoren waarmee klanten zich kunnen identificeren waarvan er dus twee moeten worden toegepast. Het verificatieproces kan het volgende omvatten:

• Kennis: een wachtwoord of beveiligingsvraag die alleen de gebruiker kent
• Bezit: iets dat alleen de gebruiker bezit, zoals een laptop of mobiele telefoon
• Inherentie: iets dat de gebruiker “is”, zoals een vingerafdruk of gezichtsherkenning

Hoewel PSD2 erop gericht is om online betalingen veiliger te maken voor consumenten, zijn er ook aspecten die ervoor kunnen zorgen dat u omzet verliest.

Wat zijn de implicaties van PSD2 voor online retailers?

Zoals Forter.com opmerkt: “Zesentwintig procent van de klanten zal afzien van hun aankoop als het afrekenproces te lang of te gecompliceerd is”. Dit nieuwe verificatieproces kost dus waarschijnlijk vooral conversie.

Er zijn betaalproviders die nu al met slimme manieren op de proppen komen en hier conversiegericht mee om gaan. Zij bieden de mogelijkheid om zonder risicotoename voor de online retailer tóch de betaling zonder extra frictie te laten verlopen. Het goede nieuws is overigens dat transacties onder de EUR 30,- niet worden ge impact.

Transactiekosten van betaalprovider

MasterCard verwacht dat zodra PSD2 geeffectueerd is, 20-25% van de transacties vanwege authenticatie issues wordt afgebroken. Dat is 5x zoveel als momenteel. Voor transacties die niet succesvol worden afgerond komt het voor dat betaalproviders hiervoor tóch kosten in rekening brengen. Dat is opvallend want over die transacties wordt door de online retailer geen omzet gerealiseerd. Het kan geen kwaad dit even te checken want het kan véél geld schelen.

Toeslagen (surcharges)

Een ander mogelijk nadeel van PSD2 is het uitfaseren van toeslagen op transacties. De zogenaamde “surcharges”. Dit kan voor een retailer een behoorlijke impact hebben op de marge. Het kan betekenen dat verlies moet worden genomen, opnieuw prijspunten moeten worden bepaald of andere creatieve manieren moeten worden gevonden om het verlies terug te verdienen. Ook hier zijn manieren om slimmer mee om te gaan waarbij de consument wordt ontzien en de marge impact beperkt blijft.

Voorlopige conclusie

In 2007, bij de intrede van PSD, werd het mogelijk voor niet-banken om een vergunning als betaalinstelling te bemachtigen. Veel bedrijven die we vandaag kennen als “payment service providers” hebben hier sindsdien succesvol gebruik van gemaakt. Zij hebben ten opzichte van traditionele banken innovatieve proposities ontwikkeld en marktaandeel gewonnen.

We zullen PSD2 de tijd moeten geven om nieuwe diensten van nieuwe aanbieders te verwelkomen. Deze zullen zich hopelijk succesvol gaan ontwikkelen en hun meerwaarde gaan tonen aan bedrijven en consumenten.